Cehennem bakışlardan geriye kalan

02/08/2014

Önce bir yaprak düşüyor yüreğimden

Bir damla yaş gözlerimden

Ve bir umut daha eksilirken düşlerimden

Zulüm kusan taş kalplerden örülü şehirlerin,

Sefahat yüklü beton yüzlerinden kaçarken...

bir çocuğun gözlerinde huzur bulsam...

Ahhh yeniden.. 

Sahi...

Yüreği dağ gibi kabarmış bir anne...

Nasıl iz bırakırdı sizde...

Feryadı  ulaşır mıydı?

Şen kahkahalarınızın uyuşturduğu hislerinize...

Ya küçük bir çocuğun ölüm kusan  çığlıkları?

Sefahat dolu  ruhlarınızda nasıl  yankı yapardı..

Ya da yüreklerinizin kanıksadığı rehavet

Yetti mi?

Her türlü dünyevi keyiflerinize. ... 

Sarhoş  beyinlerinizden bencileyin kutsallarınızın saldığı korkular,

paranoyakça ördüğünüz duvarlar...

güvenli  kıldı mı beldelerinizi?

hala  böyle sersefil, pür melal  korkak hallerinizden... 

Sahi...

Henüz geçmemişti değil mi?

korunaklı, cilalı caddelerinizden Acının o kor ateşi...... 

Ve siz...

sırça köşklerinizde Sefahat aynalarınızdan  yansıyan iblisce gülüşlerinizde... 

Cehenneme çevirdiğiniz  dünyada,

mahrum bırakıldıkları yavrularının içten bakışlarında kaybolamazken analar, 

ve öldürülen  tüm masumlar... 

ızdırabını bile yaşamadığınız duygusuzluğunuzla,

sırıtabiliyorsanız şeytansı ruhunuzla...

Tüm sahte mutluluklarınızda. 

Sahi neydi sizi böyle taş kılan yaşattığınız tüm acılara????