Kolay değil kadın olmak...
Sönmüş alevlerin harlı ateşlerinde yanmak...
Bir dağ gibi büyüttüğün umutları,
Yine yeniden bir kelebeğin naif kanatlarında taşımak...
Herkesi, herşeyi içten katıksız sevginle beslemek ama sevgine bırakılan zehrin acısında kaybolmadan yaşamaya alışmak...
Kolay değil kadın olmak...
Bu dünya çölünde toprağa bereket olmak...
Tüm dünyanın hüznünü eriteceğin saklı bir madenken kendine sığamadan yaşamak...
Zahirde bir dağ gibi olmak ama içte sürekli solup kuruyan her dem yine yeniden açan bir gül ağacı olmak.
Kolay değil kadın olmak...
Gözyaşlarının eritici ateşini içe akıtıp, dışta bir su damlasına bürünmek...
Kolay değil kadın olmak...
Tüm devrimleri yaşarken içinde; hiç ölmemiş gibi hayatta kalmak...
Asit yağmurlarında hiç ıslanmamış gibi düşleri, canlı tutmak hayalleri...
Kolay değil kadın olmak...
Yine yeniden hayata doğumlarının acılarını hiç yaşamamış gibi kaldığın yerden yerden yoluna devam etmek...
Bir yaprak kadar hassas ve hafifken yüreğin, en sert esen rüzgarlara karşı savrulmadan hayatta kalmak.
Kolay değil bu dünyada Kadın olmak,
koskoca bir dünya karşısında hem İNSAN hem KADIN kalmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
teşekkür ederim