BENCİLEYİN YAŞAMAK

Hani bazı insanlar vardır ya...
Bugünleri, yarınları hep başarmaya, kazanmaya odaklıdır...
Hatta başkalarının kaybetmesi uğruna bile kazanmak hoş görünmeye başlar zamanla onlara...

Ve hiç kaybetmeyi bilemezler.. 
Oysa sürekli kazanma hırslarıyla elde ettiklerinin büyülü tılsımı da kaybolur sonrasında ama  farkında olamazlar...
Çünkü yetmez kazandığını sandıkları herşey...

 Tatminsizlik sarar ruhlarını...

Dahası dahası, dahası, dahası için neler feda etmişlerdir hayatlarında...
Oysa bir de bakmışlar ki fark etme yoksunluğuyla başbaşa kalmışlar yaşamın ayrıntılarında...
Ve geçip gitmiş güzel olan ne varsa onlardan uzaklara.

Oysa  nerden bilebilirlerdi ki hep kazanma hırsında olanlar  ruhlarını yaşarken nasıl bir ölüye dönüştürdüğünü...

Zira haklı olduğu şeyler de bile sırf "sevdikleri" incinmesin diye kaybetmeyi tüm hücrelerine yedirmenin ne menem bir şey olduğunu bilemeyeceklerdi  o insan müsveddeleri yaşamın bazen sessizce hayattan çekilmek olduğunu...
Bilemezlerdi tabi çünkü nefisleri için hep başrol de olmaları gerekti..

Şımarık ve çiğdiler çünki. Bilemezlerdi bu yüzden yaşamın nasıl bir "güzelce" olduğunu... Onlar için yesinler, içsinler  ve dünyevi hırsları uğruna  kazanmaktı    "YAŞAMAK" "Nefislerini dolu dizgin tatmin etmekti", Her arzusu uğruna tüketmek umarsızlığında bir çırpıda insanda dahil herşeyi harcamaktı onlar için "YAŞAMAK" Kısaca aslında "bir yok oluşa" sürükleyen doyumsuz tüketmenin girdaplarında öz benliğini yaşamın bereketsizliğine idam etmekti onlar için "YAŞAMAK"... Sadece kazanmanın, zevk-i sefanın peşinde koşanlar için hayatın ergenliğinden hiç çıkmamak ve çiğ kalmaktı onlar için "YAŞAMAK".... Bir çocuk saflığından günden güne uzaklaşıp, Kendi girdaplarında yok olmaktı  "YAŞAMAK" Aslında  yaşarken ölmekti onlar için nefes almak." Yaşamın gerçek güzelliklerinin farkında olmak dualarımla… Selametle kalın.